Reisfiche
De Silvretta Runde staat in de gids ‘Ostalpen Huttentrekking’ van Rother Selection aangegeven met de kleurmarkering "Zwart", en bepaalde stukken zijn zelfs "Donker Zwart". Zoals eerder beschreven in de verslagen van Wenen - Nice 4, zijn de hellingen op de grens met Zwitserland vaak heel steil. Als dat gecombineerd wordt met grote hoogte en vroeg op het seizoen, maakt dit de zaak alleen maar lastiger. Wie zich baseert op oude of oppervlakkige en te commerciele beschrijvingen van deze tocht, kan zwaar bedrogen uitkomen! Zelfs de DAV bezondigt zich hieraan in hun folder Silvretta Runde.Voorbereiding is hier het halve werk! Weet waaraan je begint en waarvoor je kiest! Vergeleken met 20 jaar geleden, dien je heden geen touw meer mee te slepen, om over de hier beschreven gletsjers te gaan. Bijna allen zijn sterk geevolueerd. Soms zijn ze gemakkelijker geworden, maar soms ook terug absoluut te mijden, zoals tussen de Tubinger en de Saarbrucker Hutte. Sommige gebieden zullen voor langere tijd te mijden zijn, tot zij opnieuw een evenwicht gevonden hebben zoals het gebied rond de Piz Buin.Een goede staptechniek is vereist. Ook vertrouwdheid met gezekerde routes en het gebruik van stokken en eventueel stijgijzers is raadzaam. Je dient vrij te zijn van hoogtevrees. En kom vooral laat in het seizoen of zoek een gemakkelijker gebied op, voor jouw vakantie.Voor mij persoonlijk heeft deze tocht ertoe geleid dat ik nooit meer een bergtocht ben aangevat, waarbij je meerdere dagen een cordee touw diende mee te nemen voor een enkele traverse van een gletsjer. Ik vind dit persoonlijk teveel gewicht voor die ene passage, en plan mijn tocht liever zonder deze passage. Ik heb mijn Type D schoenen met staalplaat afgedankt en ingeruild voor een modernere en vooral lichtere type C schoen, die voor de meeste van deze tochten volstaat. Ik heb bovendien een korter en lichter touw gekocht om het daarna nooit meer feitelijk te gebruiken. Later heb ik ook nog lichtgewicht stijgijzers en een lichtgewicht ijspickel gekocht.Destijds hadden wij een 60m enkeltouw mee, goed voor zowat 4kg. Ik heb mezelf nooit als fysiek sterk beschouwd. Maar door ervaringen zoals deze, heb ik wel mijn grenzen leren kennen en heb ik binnen deze grenzen toch veel gerealiseerd. In Scandinavie moet je soms vertrekken met een gewicht van 21kg, omdat je naast een tent ook nog jouw eigen voedsel dient mee te dragen! Maar het voordeel daar is dat je in de wetenschap leeft, dat jouw rugzak elke dag 750gr lichter wordt, door het voedsel dat je opeet! Bovendien ligt het aantal te overwinnen hoogtemeters hier ook lager.In de Alpen wordt jouw rugzakgewicht grotendeels bepaald door de hoeveelheid technisch materiaal die meedraagt (als het niet door overbodige zaken is :-(). Hierdoor blijft jouw rugzak gewicht eerder constant, op het varierend gewicht van de hoeveelheid drinkwater na. En bij veel hoogtemeters wreekt zich dat hoge rugzak gewicht dubbel!Deze ervaring heeft er in 2010 ook toe geleid dat ik langere tochten voor mezelf ben beginnen plannen, toen mijn toenmalige wandelcollega opnieuw afkwam met een tocht waarbij voor een passage een touw diende meegedragen te worden. En zo is dus uiteindelijk Roversmountains tot stand gekomen!
