Inleiding
Na een geslaagde repetitie in 2008 met mijn 'pensioentrip' van 2112 km naar het pittoreske Cineto Romano tussen Rome en L'Aquila was ik dit jaar klaar voor het grote werk, meer bepaald een ronde van Frankrijk, ver weg van platgetreden toeristische paden. Uiteraard werd dit in de wintermaanden voorafgegaan door urenlang speurwerk op internet en het bestuderen van kaarten, routes en gidsen.
Omstreeks begin maart was de route min of meer uitgetekend en zou ik voor ongeveer de helft van de trip een beroep doen op 2 door Nederlanders uitgewerkte fietsroutes. Gedurende ongeveer 1100 km wilde ik de route 'Van Amsterdam naar Barcelona', uitgestippeld door Paul Benjaminse volgen (vanaf Vilosnes, een 30 km voor Verdun tot Beziers aan het Canal du Midi). Op de terugweg wou ik o.m. doorheen Normandie fietsen en daarvoor leek me de FIS-uitgave 'Van ansjovis tot Anjou' zeer geschikt. Ik zou die prima route gedurende 500 km volgen van Saumur tot Crecy-en-Ponthieu. Meer dan een derde van die twee routes alsook de door mij uitgetekende route zouden over geheel autovrije routes verlopen en de rest via stille landweggetjes. Bovendien zou ik geen echt hoge cols moeten beklimmen (geen sinecure met 30 kg bagage) en zou ik genoeg afwisseling hebben onderweg en het landschap geleidelijk zien veranderen.
Wat moet een mens nog meer hebben? Conditie natuurlijk en die was niet zo goed als vorig jaar. In januari en februari was ik druk bezig geweest met het uitmesten en herschilderen van mijn bureau (6 weken in totaal). Daarna nam ik ook nog onze keuken en het bureau van Evi en Sven onder handen en tenslotte verving ik mijn scheefgezakte tuinhuis door een nieuw dat uiteraard ook van 3 lagen verf werd voorzien.
Gevolg: in geen 25 jaar was mijn conditie zo belabberd geweest en moest ik in april meer dan eens knarsetandend en lijdzaam toekijken hoe tijdens mijn trainingen anderen vlotjes van mij wegreden. Er zijn heel wat vloeken gevallen! Ik moest vooral op uithouding trainen en niet zozeer op snelheid en door deelname aan een aantal randonneurstochten van 200 km voelde ik geleidelijk aan de oude vorm terugkomen. Tegen midden mei moest ik er staan! De ultieme test was op 16 mei met een 300 km tocht van Merelbeke naar de bronnen van de Schelde en terug. Ik reed die vrij zware tocht op een geaccidenteerd parcours (2400 m hoogteverschil) met de glimlach uit en had nog overschot. Ik was juist op tijd klaar voor mijn tour de France waar ik al zo lang naar had uitgekeken!
