Reisfiche
In het uiterste noorden van Zweden, en dus volop in het rijk van de middernachtzon, gekleefd tegen de Noorse grens tussen Gallivare en jokkmokk, vinden we zowel het Sarek als het Padjelanta Nationaal Park. Kvikkjokk en Ritsem zijn de toegangspoorten tot voorgenoemde Nationale Parken en het vertrekpunt van het Padjelantaleden.In een zevental stapdagen overbruggen we 140 km te voet.We trekken door het Stora Sjofallet Nationaal Park ons einddoel Kvikkjokk of Ritsem te bereiken.Kvikkjokk kan tevens het vertrekpunt zijn voor een tocht op het Kungsleden (in omgekeerde richting, zie desbetreffende verslag).Waarom wil nu iemand eerst 2750 km ver reizen, om dan ook nog regen en muggen te moeten trotseren, terwijl de Alpen toch zo praktisch dichtbij zijn? Misschien omdat die Alpen voor zoveel mensen gemakkelijk te bereiken zijn, dat men er een toeristische industrie heeft kunnen uitbouwen, dat het voor iemand met een beetje pioniersgeest niet meer leuk is.Dit pad is een goed alternatief voor het Kungsleden, dat last krijgt van zijn eigen succes, vooral op het ogenblik van de Fjallraven Classic.Het grote verschil tussen Padjelanta en Kungsleden is dat het aantal bevoorradingspunten op Padjelanta kleiner is, waardoor je meer gewicht zal moeten meedragen. Het pad is ook iets minder glad gepolierd en tegenwoordig vooral minder breed dan Kungsleden. Je krijgt dus iets meer te maken met wat modder, maar je kan hier nog steeds terecht met normale bergschoenen A/B in leder, liefst met een onderlaag in Gore-tex. Hou wel rekening met het feit dat de variante via Pieskehaure van een heel andere aard is qua pad dan Kungsleden of Padjelantaleden zelf, en dit zowel qua orientatie als qua terreingesteldheid van het pad (modder L). Het resultaat van dit alles is dat de vrijwilligers die de hutten van Vaimok en Pieskehaure openhouden, feitelijk met hun duimen zitten te draaien en bij elkaar op de koffie gaan om de tijd te doden (19km enkel). Dat de afstand tussen Pieskehaure en de Staddajakkstuga bijna 30km bedraagt, zonder enige schuilhut onderweg en met twee grotere waadpartijen, resulteert in het feit dat bijna uitsluitend tenttrekkers dit stuk aanvatten.
