Reisfiche
Tja, Ethiopie was een reis om niet zomaar te vergeten. Het is, samen met Mali, het primitiefste land van de ongeveer 50 die ik ooit bezocht heb. Poverello in het kwadraat. Het is het absolute niets als je spreekt over voedingsmiddelen. Het is daar zodanig droog dat er bijna niets groeit met als gevolg dat je er bijna niks kunt krijgen. En dus ook heel weinig te eten krijgt. Op zich vind ik dat niet zo erg maar na twee weken hetzelfde op je bord krijgen voel je het wel. Met vier kilo lichter op de weegschaal als resultaat...Voeg daarbij de krakkemikkige maar propere hotelletjes waaraan altijd iets scheelt: geen elektriciteit, geen water of een combinatie van de twee. En vooral de onberekenbaarheid. Je hebt warm water maar wil eerst gaan eten maar als je terugkomt sta je droog. Je bent 10 minuten aan het typen van een bericht in Hotmail dat pas na 10 minuten was opengegaan en de stroom valt uit... Herbegin je met het risico het nogmaals tegen te komen of zeg je "Morgen beter ?".Het openbaar vervoer is niets voor doetjes met haarspeldbochten op 3000 meter zonder enige vangrail in een bus die in Belgie meer gaten in de Keuringskaart zou hebben dan ze daar pk's hebben. En 's morgens om 5 uur in het busstation moeten zijn en weten dat de bus waarschijnlijk toch niet voor 7 of 8 uur zal vertrokken (als ie vol is) is ook al niet bevorderlijk voor mijn aangeboren optimisme dat soms nauwelijks stand hield...En dan zijn er nog de Ethiopiers. De kinderen worden al met de paplepel ingegeven dat wij de melkkoeien zijn zodat hun eerste Engelse woorden zijn: "You mister... gimme some money / Birr / a pen..." Normaal, denk ik dan, dat ze proberen iets los te krijgen van die 'rijke' toeristen maar de agressieve manier waarop ze je benaderen maakt dat je ze begint te haten, straf uitgedrukt. Als ze wat ouder zijn proberen ze je te slijmen door je te willen helpen "Mister, I can show you ... Mister, I know a good... Mister, you need a guide..." met nog tientallen variaties op hetzelfde thema. Om gek te worden.De bezienswaardigheden zijn waarschijnlijk van de mooiste in Afrika voor wie al een heel deel van de wereld gezien heeft, zijn ze toch ietske minder dan verwacht.Om toch op een positieve noot te eindigen: ik ben heel blij dat we het gedaan hebben, heb er zeker geen spijt van, heb weeral iets bijgeleerd over de wereld en over mezelf en... de rotskerken van Lalibela zijn echt wel het 8ste wereldwonder.Ondertussen weet ik ook dat ik een ornithologist in hart en nieren en ben.
