Reisfiche
Dit was onze 12e Indiareis sinds 1994, dus op 18 jaar tijd. Niet slecht als gemiddelde. Natuurlijk eindigen we opnieuw, en dit al voor de 10e keer, op ons favoriete Goaanse strand, Benaulim. En Gujarat, dat is pas de 2e keer. De vorige keer dateert al van eind 1995, helemaal op het einde van een 18 maanden lange Azië reis. En ook toen begonnen we het stukje Gujarat van onze reis in Bhuj om te eindigen in Bhavnagar om van daaruit naar Goa te vliegen. Maar daar houdt ook elke vergelijking tussen deze 2 reizen op. We kozen nu een heel andere route en op 17 jaar tijd is er natuurlijk immens veel veranderd. Gujarat wordt nog steeds amper bezocht door buitenlandse toeristen. In Bhuj zie je er nog af en toe wat rondlopen, maar ergens anders kan je ze op één hand tellen. Dat maakt natuurlijk dat de lokale bevolking nog zeer nieuwsgierig, open en gastvrij is. Zo word je regelmatig uitgenodigd om thee te komen drinken, ook al heb je net een kopje binnen. Het maakt ook niet uit waar je gaat, want er is altijd wel iemand die met je op de foto wilt, vaak omdat je de eerste buitenlander bent die ze in levenden lijve ontmoeten. De klassieke vragen die men in India vaak krijgt (hoe heet je, van waar kom je, … ?), soms tientallen keren per dag, zijn dagelijkse kost. Maar toch was er soms één vraag bij die we voordien nog nooit hadden gehoord: ‘Waarom kom je naar hier?’, waarmee ze dan niet India of Gujarat maar hun stadje (Patan, Palanpur of Bhavnagar) bedoelden. Samengevat: een rondreis door Gujarat brengt je niet enkel naar bestemmingen die echt wel de moeite waard zijn, het is ook een opeenvolging van oprechte en prettige kontakten met de plaatselijke bevolking.
