Huwelijksreis naar Patagonië

Eergisteren zijn we getrouwd, en als we maandagochtend 18 december in Brussel het vliegtuig naar Madrid opstappen, zijn we nog versuft door een overdosis aan emoties en indrukken, en een gevaarlijk uit balans geraakte slaap-alcoholspiegel. Het vliegtuig zet koers richting zuidwesten, eerst over het Atlasgebergte in Marokko, zonder een spoor van leven, even later de grillige vlakten van Mauretanië, en ter hoogte van Senegal verschijnt de kustlijn en laten we West-Afrika achter ons. An unconvenient truth wordt getoond, de documentaire van Al Gore over klimaatverandering. Zeer de moeite, maar het verbaast me dit hier te zien te krijgen, omdat de luchtvaart net één van de sectoren met de sterkst stijgende uitstoot van broeikasgasemissies is. Moed of onwetendheid van Iberia, wie zal het zeggen? Ik slaap meer dan de helft van de twaalf uur durende vlucht van Madrid naar Buenos Aires. Na uren van niets anders dan het blauw van de Atlantische oceaan verschijnt eerst de kust van Brazilië en nog later de zee van licht van Buenos Aires. Als het grote vliegtuig veilig landt wordt er gejoeld en uitbundig geapplaudisseerd. Op het vliegtuig heerste een uitgelaten sfeertje. Veel jonge Argentijnse koppels, die voor de feestdagen naar het thuisfront terugkeerden, en mekaar allemaal leken te kennen. De hoge concentratie aan baby`s toverde het achterste gedeelte van het vliegtuig om in een vliegende crèche, inclusief het onvermijdelijke pamperwerk en momenten van groot verdriet bij turbulentie.