Reisfiche
Georgië is misschien wel de meest ideale bestemming van dit moment. Het toerisme ontwikkelt zich razend snel, maar staat voorlopig nog in haar kinderschoenen (Ik sliep in 3 hostels die nog maar enkele maanden open waren). Het is er heel goedkoop, het eten is overheerlijk en de mensen zijn oprecht vriendelijk en gastvrij, al zul je niet veel klantvriendelijkheid vinden (werk is werk voor Georgiërs). Een grote troef van Georgië is natuurlijk de Kaukasus, de machtige bergketen waar je nog echt alleen kan hiken, maar ook Tbilisi is absoluut de moeite, niet voor de bezienswaardgheden, zoals in Rome of Barcelona, maar voor de mensen, het alledaagse leven en de toffe bars.
Mij blijft Georgië bij door de talloze interessante en toffe ontmoetingen. Echte vriendschappen ontstaan bij een 'chika' (glaasje) chacha, de lokale godendrank.
In de laatste week van mijn 5 weken reizen, trok ik naar Nagorno-Karabakh, het Bosnië van de Kaukasus. Hier woedde van 1988 tot 1994 een oorlog tussen Armenië (+Rusland) en Azerbaijian (+Turkije) over een stuk land dat Stalin van Armenië gesplitst had en aan Azerbaijian had gegeven. NK is nog steeds een mysterie in internationale politiek. Het riep zichzelf uit tot republiek in 1992, maar wordt nu nog door geen enkel ander land erkend. Armenië vindt het goed zo, Yerevan heeft toch eigenlijke controle over het gebied. Vooral voor Azerbaijian is dit een pijnlijke zaak. Je raakt dan ook niet in Baku met een visum van NK in je paspoort.
