Inleiding
Voor de tweede keer in mijn leven ben ik naar Tsjechie afgereisd. De eerste keer was een achttal jaar geleden. Toen liep ik een week samen met een collega en vriend in de Orlicke hory (het Adelaarsgebergte), aan de grens met Polen. Het was een wandelarrangement met bagagevervoer.Dit keer ga ik solo en zestien dagen. Bestemming deze keer is Zuid-Bohemen en het Nationaal park Sumava, aan de grens met Oostenrijk en Duitsland.Eigenlijk is het aan het communisme te danken dat er zoveel bewegwijzerde routes zijn in de vroegere Oostbloklanden. De overheid had toen liever dat men in eigen land bleef en daarom werden overal wandelroutes uitgetekend die piekfijn bewegwijzerd werden met gekleurde strepen, bollen en driehoeken. De signalisatie is nog steeds dezelfde gebleven, of men nu in Polen is, in Roemenie, in Tsjechie, in Hongarije of in Slowakije.Ik legde al mijn verblijven vast via Booking.com of door rechtstreekse reservatie. Ik deed dat al in de maand februari. Er zijn zeer veel hotels, pensions, kamers bij particulieren (“ubytovani”) en campings in de stree toch wat het niet eenvoudig om verblijven te vinden in de zeer populaire streek rond Kvilda en Srni.Hotels en pensions zijn iets goedkoper dan bij ons in Belgie, maar maaltijden zijn veel goedkoper en ook drank en winkels zijn goedkoper. De talenkennis van de Tsjechen viel tegen: nu en dan kwam ik mensen tegen die Duits of Engels spraken, maar evengoed stelde ik vast dat men geen woord Duits of Engels sprak, ook bij jonge mensen en ook bij de Duitse en Oostenrijkse grens…Voor de bepaling van de route gebruikte ik kaarten van Shocart op schaal 1/50.000, vooraf online aangekocht.
