Reisfiche
Dit jaar ging de reis naar Cuba, omdat het waarschijnlijk hoog tijd werd. Fidel staat al met een been in zijn graf en zijn broer Raoul is een overgangsfiguur. De Chinezen en Fransen zijn al volop aan het investeren en de Amerikanen kijken reikhalzend uit naar het einde van de boycot - lees de dood van Fidel. Kortom, nu is er nog een stuk origineel Cuba dat gebukt gaat onder een verstikkende boycot en gedomineerd wordt door een regime dat niet meer hedendaags is. Op al onze reizen hebben we als stelregel dat wij ons aanpassen aan de cultuur en gewoontes van het land dat we "bezoeken". We bemoeien ons niet met het regime dat er aan de macht is en onthouden ons van alle politieke commentaren. In Cuba is ons dit niet altijd gelukt. We werden er geconfronteerd met de gevolgen van een boycot die vooral nadelig is voor de gewone man. We zagen er armoede die we niet in Cuba verwacht hadden. Het verval van de woningen en de ooit prachtige gebouwen in de steden was niet te negeren. De oldtimers zijn een mooie toeristische attractie, maar een bittere noodzaak voor veel Cubanen die zich geen ander voertuig of onderdeel kunnen aanschaffen. We zaten in auto's die tot op de draad versleten waren en die ouder waren dan onszelf. Op de draad versleten moet je ook letterlijk nemen, want we moesten op een gegeven moment de deur van de wagen toetrekken met een .... "draad". We zagen de ellenlange rijen mensen aanschuiven voor hun winkels omdat er die dag kaas of detergent te krijgen was. En we zagen ze ook halfweg die rij terug naar huis gaan, want de kaas of het detergent was op. We zagen de verdoken vorm van apartheid - de twee munten; een voor de Cubanen en een voor de "toeristen". De luxe bussen voor de toeristen, te betalen met harde CUC en de bussen en vrachtwagens voor de Cubanen. De winkels voor de rijken - lees de toeristen en de "winkels" voor de gewone Cubaan ...En dit alles wordt eerder gelaten aanvaard of is het schijn? Maar we zagen ook een prachtige natuur en we hadden contact met een vriendelijke bevolking die ondanks al haar problemen optimistisch was. En de vervallen gebouwen in Havana hadden door al hun lelijkheid toch een zeldzame charme. En de mojito's die blijkbaar alleen door de toeristen gedronken worden waren zalig. En de stiekem klaargemaakte langoest smaakte heerlijk. En de steden zoals Trinidad, Baracoa en Havana Vieja waren een bezoek meer dan waard. Kortom, Cuba, doe het terwijl het nog origineel is en geniet van een prachtig land. Laat je kapitalistische ideeen achter je en laat je meeslepen op het ritme van wat waarschijnlijk een van de laatste communistische bastions is.
