Reisfiche
Na 4 verschillende wegen naar Santiago, was ik op zoek naar een nieuw project, een nieuwe uitdaging, een nieuwe ervaring. In Frankrijk houd de GR er een ander soort routekeuze op na dan in Spanje. In Frankrijk kiest men bijna dwangmatig voor niet-geasfalteerde wegen, ook al zijn die soms rustig, wat leidt tot grote omwegen en afwijkingen van de rechte lijn. De bedoeling van een pelgrim is om in Santiago te geraken. In Frankrijk ziet men de GR653 eerder als een vorm van toerisme, waarbij de mooiste stukken van het land bezichtigd dienen te worden, onafgezien van de extra kilometers die dat met zich meebrengt. De kilometers en geaccumuleerde vermoeidheid kunnen dan echter dusdanig gaan doorwegen dat er van genieten van dat landschap ook niet veel meer in huis komt, tenzij men onbeperkt tijd heeft. In Spanje houdt men veel meer een rechte en logische lijn aan. Indien de Camino langs de N120 loopt, dan is dat maar zo en legt men een grindpad voor pelgrims aan naast de N120. Misschien niet het meest aangename traject, maar het is wel veilig en je komt op een vlotte manier dichter bij je einddoel Santiago. Omwille van de wegvoering van de GR in Frankrijk, heb ik de GR vaak verlaten voor geasfalteerde wegen, indien die korter waren en/of minder hoogtemeters met zich meebrachten. Ieder is daar uiteraard vrij van om dat op zijn eigen manier in te vullen. Maar ik kies meer voor de Spaanse benadering dan de Franse.
