Tehran Hostel

Wij zijn op wereldfietsreis van België naar China en moesten verplicht halt houden in Teheran, Iran voor de visumaanvragen voor de Centraal-Aziatische landen (juli 2016). Op voorhand vonden we weinig betaalbare overnachtingsmogelijkheden terug en couchsurfen voor twee weken (want zo lang duren al die visumaanvragen) is ook niet ideaal.
Gelukkig botsten we op deze hostel! Na 4,5 maanden onderweg was dit voor ons een plek waar we een beetje een thuisgevoel hebben ervaren. Het is een plaats waar (vooral maar niet uitsluitend) langeafstandreizigers komen die in hetzelfde schuitje zitten (visumaanvragen regelen) en het is bijzonder fijn om verhalen te kunnen uitwisselen en nieuwe tips op te doen. Er is enorm veel vrijheid en het heeft iets weg van 'samenhuizen', geen klassieke hostel dus. Velen maken in afwachting van hun visa een trip naar de bergen of Shiraz/Isfahan en keren daarna terug, waar het een blij weerzien is met wie er is gebleven.
's Ochtends zijn er vers brood en eitjes, je kookt alleen of samen met anderen je potje, altijd is er wel iemand om mee te praten als je daar zin in hebt en toch slaap je rustig. Het publiek is volwassen, open-minded en respectvol. Zelfs in de slaapzaal kun je dus zeker zijn van een goede nachtrust. Zolang er iemand slaapt wordt het er rustig gehouden. Ook een pluspunt: goede airco en een aangenaam koertje! Wie wil kan overigens ook op het dakterras slapen.
In de buurt zijn winkeltjes genoeg, de metro is op ongeveer 20 min. wandelafstand.

Enige minpunt naar onze mening: momenteel (de hostel is pas opgestart) is er één douche, wat behoorlijk weinig is in de 'spitsuren'. Niet iedereen staat op hetzelfde ogenblik op, maar als er 14 man verblijft is het soms wel file.

Wij zijn er drie nachten gebleven en zijn daarna gaan couchsurfen. Die afspraak was al gemaakt, anders hadden het gerust nog een paar nachten meer in de hostel mogen zijn.