Sephid Hotel

De hotels die in de Lonely Planet (versie 2008) stonden waren erg veel opgeslaan (prijzen maal 4 ongeveer! Park hotel kostte bijvoorbeeld 500 000 rial per nacht) waardoor we zelf op zoek gingen naar een goedkoper hotel. Langs Imam Khomeini street waren er nog een aantal hotelletjes. De kamer was groot en proper (geen dubbel bed) en er was een lavabo. Het toilet en de douche waren gedeeld met de andere kamers (maar die waren proper). We moesten de sleutel vragen voor we wilden douchen. Ook onze paspoorten bleven in de receptie van het hotel. Er was geen ontbijt en ook geen internetconnectie. Toen we wilden uitchecken vroeg de man aan de balie – die geen Engels kon – extra voor het gebruik van de douche. We hadden elk 1 keer gedoucht en hij vroeg 20 000 rial per douchebeurt (meer dan een euro!). Dat vonden we erover, zeker omdat we op voorhand gevraagd hadden om de douche te mogen zien. De man die het ons toonde sprak toen wel Engels en had er niets van gezegd. We voelden ons bedrogen en we weigerden om extra te betalen (bovendien hadden we al 10 000 rial extra gegeven omdat we niet konden passen). Er volgde een discussie, wat boos heen en weer kijken, stemmen werden verheven aan beide kanten en toen was de maat vol. De receptionist belde iemand die Engels kon. Het werd een warrig telefoongesprek en na lang vijven en zessen was het ok voor de man aan de telefoon. De receptionist weigerde echter onze paspoorten af te geven. Weer discussie. Tot de kuisvrouw binnenkwam, 2 woorden zei en de man direct onze paspoorten teruggaf. Geen idee wat de vrouw gezegd heeft, maar we vonden het alleszins de max dat een vrouw de man op zijn plaats gezet had én dat we onze paspoorten terug hadden. Moraal van het verhaal: vraag wat er inbegrepen is in de kamerprijs. Er stond blijkbaar een bord in Farsi dat je moest bijbetalen voor de douche, maar dat kunnen wij uiteraard niet lezen...