Dykerest

De eigenaar palmt me onmiddellijk in. Ik vergelijk hem met een lieve, humoristische opa. Hij steelt mijn hart. Er werkt een vrouw (die niet zijn vrouw is, daar lacht hij vaak mee), zij doet vooral de keuken. Ook zij kan zo lief lachen. Dan is er nog een jongeman die helpt bedienen en klusjes opknapt.De commentaren over deze plaats zijn lovend en dat is zeer terecht. Eten is goed, sfeer is goed, vriendelijkheid, properheid,… alles 10 op 10. Je hebt de mogelijkheid om ’s avonds een diner te nuttigen maar dat heb ik niet gedaan. De hond des huises, Pa-pi, is zeer sociaal en mensvriendelijk. Hij is ieders vriend en zeker de mijne (ik ben dol op honden en dat heeft hij snel door). 5 jaar geleden werd hij als puppie op het strand te gevonden. Deze mensen ontfermen zich over hem. En niet alleen over hem. Het hele strand krioelt van straathonden. Dagelijks zet de eigenaar de overschot van het eten van zijn gasten in grote kommen op het strand. Dan is het feestmaal voor alle honden. Dit gebeurt ongeveer elke avond op hetzelfde uur. Je hoeft niet naar je klok te kijken, de honden verzamelen zich vanzelfs en storten zich op het eten. De kraaien doen lustig mee. Een staaltje van barmhartigheid. Je kan verschillende tours regelen met de eigenaar die dan weer op zich contacten legt met de juiste personen. Ik weet wat ik wil zien en doe direct de nodige boekingen.