Christian Maganu

In het centrum kwam Christian, een taxichauffeur, enthousiast op ons toegelopen. Of we geen zin hadden om morgen met hem een taxirit te maken langs de kloosters (140 lei, route bespreekbaar), en of we geen zin hadden om bij hem thuis te logeren (Œnee, echt niet, we hebben een tent‚). Na wat aarzelen gingen we even mee naar zijn huis om de route te bespreken. Blijven slapen waren we niet van plan, want we hadden net een perfecte kampeerplaats ontdekt langs de rivier tussen Gura en Voronet. Bij Christian en zijn vrouw Georgetta werden we getrakteerd op een onvervalste staaltje roemeense gastvrijheid. Het was daar een zo‚n gezellige boel dat we ons er meteen thuis voelden. We maakten kennis met Mihai (zoon van 10j)en Stefana (dochtertje van 10 maanden). Christian en Georgetta spreken vrij goed Engels en zoeken veel contact met toeristen en buitenlanders (vb. vrijwilligers). En het deed voor ons gewoon ook eens deugd om vlot in het Engels te kunnen communiceren met Roemenen. Enkele uren (en vele hapjes ˆ de Roemeense gastvrijheid!) later waren we nog steeds gezellig aan het kletsen. We hadden ons hart al lang verloren aan deze familie zodat we natuurlijk bleven slapen. We sloten de avond gezellig kletsend af bij Christian en Georgetta. We gingen slapen in een soort Œtweede living‚ voor hun gasten in een bed dat ook als zetel dienst doet. Christian, Georgetta en de kinderen sliepen in een andere kamer (ook een soort living met bed en TV). Zelfs in de keuken stond een bed / zetel waar mensen kunnen blijven slapen. Overdag wordt vooral de keuken gebruikt als leefruimte. In Roemenië zijn de kamers meer polyvalent dan bij ons. Elke kamer kan zo omgetoverd worden tot slaapkamer of wat dan ook.