Inleiding
Daar waar Munchen - Venetie een tocht betreft van 3 weken alpien en 1 week "vlak" met een totaal te overwinnen hoogteverschil van ca 25000 hoogtemeters en de E5 Oberstdorf -Verona afklokt op ongeveer 21000 hoogtemeters, dien je er enkel voor het in dit verslag omschreven noordelijke deel van de GTA (Passo Novena -Susa) 33000 hoogtemeters te overwinnen, en dat in een kleine 4 weken. Kort samengevat betekent dit meer dan 1000 hoogtemeter op en af per dag en dat 28 dagen aan een stuk.
Dat is veel. Dat is zeer veel. En dus komt het erop aan om de grenzen van je lichaam te kennen en deze vooral niet te overschrijden.
Belangrijk is dus om niet alleen je eigen lichaamsgewicht laag te houden, maar ook je rugzakgewicht zo veel mogelijk te beperken. Ken ook je materiaal: goede schoenen en vooral een paar stokken zijn onontbeerlijk.
GTA, zeven jaar later:Daar waar ik in 2012 hoofdzakelijk alleen onderweg was op de GTA en daardoor ook hoofdzakelijk alleen sliep, was dit in 2019 anders. In 2019 was mijn gezelschap Duitse en Duitstalige Zwitserse mannen en koppels tussen de 60 & 70 jaar.
Blijkbaar kunnen deze mensen hun eigen kunnen niet meer correct inschatten. Het resultaat hiervan is dat zij 2 a 3 uur meer tijd nodig hebben dan de in de gids opgegeven tijden voor een dagtocht van ca 6u. Bijkomend probleem is dat de trajecten op de GTA verderop soms verlengen tot 8u, en als je daar nog eens 3uur of meer extra aan toevoegt, bestaat het gevaar dat je jezelf als bergwandelaar in gevaar brengt. Uit de reacties van deze reisgenoten, begreep ik ook dat ze fysieke moeilijkheidsgraad van de GTA zwaar onderschat hebben.
Ikzelf zie mij geen GTA meer te lopen eenmaal ik die leeftijdscategorie zal bereiken. Ik zal het misschien nog wel fysiek aankunnen, maar zal ik het dan ook nog leuk vinden? Ik acht de kans klein. Ik merk nu reeds dat mijn tempo verlaagt, zeker op zeer warme dagen. En gezien die met de opwarming van de aarde zullen toenemen…
Vooral de E5 Oberstdorf -Verona alsook Munchen-Venetie lijken mij prettigere alternatieven, gezien het aantal overnachtingpunten groter is en je beter je eigen tempo kan kiezen, zodat het met het toenemen der jaren toch nog vakantie blijft.
Omwille van familiale redenen diende ik, dit jaar eerder op reis te gaan dan voor mij gebruikelijk is. Vroeger vertrekken betekent in de regel meer problemen met sneeuwresten. Uit conversatie met de plaatselijke bevolking vernam ik dat mei 2019 uitzonderlijk koud was in de desbetreffende regio, waardoor er nog veel oude sneeuw aanwezig was in de hogere regionen van de GTA en omgeving.
Mijn oorspronkelijk plan was om vanuit Lavizzara via de Rifugio Poncione di Braga (2003) naar Robiei te gaan en vandaar door te steken naar de GTA aan de Rifugio Margaroli. Dit betekende echter dat ik 3 dagen boven de 2600m zou moeten gaan. Gezien de sneeuwlast werd mij dit afgeraden, en ik heb dat advies ook opgevolgd. Uiteraard had ik thuis reeds een alternatieve route uitgezet, die iets lager bleef en daardoor meer sneeuwvrij was.
Bij mijn medereizigers in de leeftijdscategorie 60 a 70 jaar heb ik de sporen gezien in de vorm van verwondingen opgelopen bij glijpartijen in de sneeuw, omdat zij vasthielden aan hun oorspronkelijke plan om de GTA te lopen vanaf zijn normale startpunt, zoals beschreven in de Rother gids, zijnde de Alpe di Cruina, waarbij gedurende de eerste twee a drie dagen minstens 2 passen van 2600m overwonnen dienen te worden.
Flexibiliteit in de planning en kennis van de eigen beperkingen en kunde blijken eens te meer van doorslaggevend belang bij het uitvoeren van bergtochten, zeker wanneer dit vroeg in het seizoen gebeurt. Ga in de bergen, maar kom vooral terug (levend!)
